Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Często pozwalacie się zwieść pozorom? Wiele osób z otoczenia Błażeja Konarskiego znajdowało się pod jego niezaprzeczalnym urokiem. Mężczyzna potrafił czarować nie tylko kobiety - dwie z nich zostały jego żonami, a kolejna zakochaną po uszy kochanką, ale i mężczyzn. Tych ostatnich uczył nawet jak podrywać przedstawicielki płci pięknej, gdyż prowadził swoją szkołę uwodzenia. Im bliżej poznajemy Błażeja tym bardziej zgniłym człowiekiem się wydaje. Nic dziwnego, że jego historię poznajemy w trakcie śledztwa zmierzającego do ustalenia kto jest zabó*jcą głównego bohatera najnowszej książki Małgorzaty Oliwii Sobczak zatytułowanej Żółć. Niezwykle miło było mi ponownie spotkać się z prokuratorem Leopoldem Bilskim odpowiedzialnym za dochodzenie. Mężczyzna mimo przejść, jakie ma na koncie wiedzie dobre, spokojne życie. Wszystko jednak do czasu. Przyznam szczerze, że postępy w śledztwie śledziłam z przyjemnością z uwagi na osobę Bilskiego. Kompletnie obojętna była mi osoba ofiary, do której żywiłam jak najgorsze uczucia. Akcja rozwija się w powolnym tempie. Powieść rozgrywa się w moim ukochanym Trójmieście, co tylko dodaje jej uroku. Miło było wrócić do jednej z moich ulubionych serii Kolory Zła. Książkę serdecznie polecam.

Często pozwalacie się zwieść pozorom? Wiele osób z otoczenia Błażeja Konarskiego znajdowało się pod jego niezaprzeczalnym urokiem. Mężczyzna potrafił czarować nie tylko kobiety - dwie z nich zostały jego żonami, a kolejna zakochaną po uszy kochanką, ale i mężczyzn. Tych ostatnich uczył naw...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie powieści true crime? Ja bardzo chociaż często są bardziej wstrząsające niż literacka fikcja. Magdalena Majcher specjalizuje się w pisaniu tego typu książek i za każdym razem wychodzi jej to wyśmienicie. Tym razem autorka wzięła na warsztat historię, która dziesięć lat temu wstrząsnęła opinią publiczną w Polsce. Dwójka osiemnastolatków bestialsko zamor*dowała rodziców jednego z nich. Kacper pochodzi z tak zwanego dobrego domu. Wraz z rodzicami mieszka w Rakowiskach pod Białą Podlaską. Jest przystojny, ułożony, dobrze się uczy, ma dziewczynę i plany na przyszłość. Wszystko to pęka jak bańka mydlana po tym jak chłopak zbliżył się do klasowej czarnej owcy Mai. Pod wpływem dziewczyny pogrążył się w używkach, rozstał z dziewczyną, zaczął opuszczać lekcje i opuścił się w nauce. Popsuło to znacząco jego kontakty z rodzicami. Tymczasem Maja mieszkała niemal sama, bez większej kontroli ze strony matki, której obowiązki rodzicielskie sprowadzały się do zabezpieczenia finansowego nastolatki. Dwójka zagubionych, pozostawionych samym sobie dzieciaków zaczęła planować okrutną zbrod*nię. O jej szczegółach przeczytacie w książce Rakowiska. Ta powieść totalnie mną wstrząsnęła. Historia była mi oczywiście znana, ale autorka przeprowadziła dogłębny research próbując ustalić jakie przesłanki powodowały tą dwójką młodych osób. Dotarła do świadków, akt sprawy oraz pierwowzoru Mai. Historia stworzona przez Magdalenę Majcher jest fabularyzowana, ale silnie inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Książka zapewne na długo pozostanie w mojej pamięci. Wstrząsnęły mną kulisty wydarzeń z Rakowisk, a także zimna krew sprawców podczas dokonywania zbro*dni oraz po ich zatrzymaniu. Nie chcę ich usprawiedliwiać, ale mam wrażenie, że nastolatkowie stali się ofiarami systemu, dla którego z wielu względów byli niewidzialni. Nikt nie widział lub nie chciał widzieć, że znaleźli się na równi pochyłej. Być może jest to jedna ze zbrod*ni, do których nie musiało dojść. Wyrazy uznania dla autorki. Znakomita książka.

Lubicie powieści true crime? Ja bardzo chociaż często są bardziej wstrząsające niż literacka fikcja. Magdalena Majcher specjalizuje się w pisaniu tego typu książek i za każdym razem wychodzi jej to wyśmienicie. Tym razem autorka wzięła na warsztat historię, która dziesięć lat temu wstrząsn...

Rozwiń

Zwiń

Główny bohater Szklarza Adam Lebuda znajduje się na życiowym zakręcie. Jego była już żona dopuściła się zdrady, co skutkowało rozwodem. Jakby tego było mało sąd przyznał jego ex prawo do opieki nad ich synem. Kariera dziennikarska Adama również nie rozwija się po jego myśli. Ma niewielkie szanse na zwycięstwo w plebiscycie zorganizowanym przez redakcję i zgarnięcie pokaźnej premii. Wszystko zmienia się kiedy dziennikarz znajduje pod drzwiami swojego mieszkania tajemniczą kopertę. Znajduje się w niej łamigłówka, której rozwiązanie prowadzi Adama do miejsca, w którym znalazł bestialsko okaleczone ciało. Prawdziwa gra z czasem zacznie się, gdy zagrożone będzie życie jednej z bliskich osób głównego bohatera. Od Szklarza zwyczajnie nie idzie się oderwać. Tempo akcji jest szybkie od początku i takie utrzymuje się do samego końca. Jeden z lepszych kryminałów, jakie ostatnio przeczytałam.

Główny bohater Szklarza Adam Lebuda znajduje się na życiowym zakręcie. Jego była już żona dopuściła się zdrady, co skutkowało rozwodem. Jakby tego było mało sąd przyznał jego ex prawo do opieki nad ich synem. Kariera dziennikarska Adama również nie rozwija się po jego myśli. Ma niewielkie ...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie humor w książkach? Jego miłośnikom na pewno przypadnie do gustu czwarta część serii o Czwartkowym Klubie Zbrodni. Ostatni gasi światło autorstwa Richarda Osmana to powieść z humorem
w najlepszym wydaniu. Historia kolejny raz skupia się na sympatycznych staruszkach zamieszkujących Coopers Chase. Elizabeth, Ron, Joyce i Ibrahim będą tym razem tropić zabójcę swojego przyjaciela oraz poszukiwać tajemniczej paczki, która znajdowała się pod jego opieką. Przy okazji, jak zawsze, sprowadzą na siebie mnóstwo kłopotów. W książce nie zabraknie motywu internetowych oszustw wykorzystujących naiwność osób starszych, handlarzy narkotyków oraz fałszowania dzieł sztuki. Co ciekawe tym razem tempo wydarzeniom dyktuje Joyce, a nie tak jak do tej pory Elizabeth. Ta druga jest wyłączona z życia przez problemy w osobiste. Przy okazji pojawia się wątek przemijania, choroby i refleksji o życiu i śmierci. To chyba najlepsza część serii. Bohaterów niezmiennie uwielbiam i przeżywam ich wzloty i upadki. Lekki i przyjemny styl autora okraszony brytyjskim, nieco ironicznym humorem. Przeciwwagą jest sytuacja, w jakiej znaleźli się Elizabeth i Steven ale o tym już przeczytajcie sami. Polecam.

Lubicie humor w książkach? Jego miłośnikom na pewno przypadnie do gustu czwarta część serii o Czwartkowym Klubie Zbrodni. Ostatni gasi światło autorstwa Richarda Osmana to powieść z humorem
w najlepszym wydaniu. Historia kolejny raz skupia się na sympatycznych staruszkach zamieszkujących C...

Rozwiń

Zwiń

Słyszeliście kiedyś o ruchu Goblincore? Przyznaję, że ja dotąd nigdy nie miałam okazji. McKayla Coyle autorka książki o dość specyficznym tytule Wejdź w tryb goblina. Stwórz sobie przytulne miejsce, zaakceptuj niedoskonałość i żyj pełnią życia na tym błotnistym padole wyjaśnia kim jest goblin i jakie są założenia filozofii Goblincore. Jest to najbardziej specyficzny poradnik jaki miałam okazję przeczytać. Kim zatem jest tytułowy goblin? W wielkim skrócie to osoba, która w pewien sposób odstaje od głównego nurtu. Jest inna, oryginalna, nie podąża za trendami. Autorka przekonuje, że w zasadzie każdy goblin jest inny, ale wszyscy mają cechy wspólne. Bardzo odpowiada mi podejście promujące samoakceptację samego siebie takim jakim się jest. W dzisiejszym świecie, który pełen jest szablonów jest to niezwykle ważne. Nie do końca jestem jednak przekonana, że ruch znajdzie wielu zwolenników w naszym kraju. Język jakim posługuje się autorka jest lekki, przyjemny, a tekst napisany jest w sposób humorystyczny. Przyjemnie spędziłam z nią czas w fajnych okolicznościach przyrody, ale chyba filozofii Goblincore nie będę więcej zgłębiać.

Słyszeliście kiedyś o ruchu Goblincore? Przyznaję, że ja dotąd nigdy nie miałam okazji. McKayla Coyle autorka książki o dość specyficznym tytule Wejdź w tryb goblina. Stwórz sobie przytulne miejsce, zaakceptuj niedoskonałość i żyj pełnią życia na tym błotnistym padole wyjaśnia kim jest gob...

Rozwiń

Zwiń

Jakie macie podejście do kwestii zdrowego trybu życia i co za tym idzie zdrowego odżywiania? Ja mimo dużych starań nie mogę powiedzieć, że jestem w pełni zadowolona z tego jak się odżywiam. Zdarza mi się dużo częściej niż bym chciała ulegać zachciankom. Dla osób takich jak ja Jessie Inchauspé przygotowała poradnik Metoda Glucose Goddess. Jakiś czas temu miałam okazję czytać jej pierwszą książkę zatytułowaną Glukozowa rewolucja. Zachwyciło mnie jej podejście do walki z wahaniami cukru we krwi. Autorka odkryła przede mną wiele nieznanych mi dotąd faktów na temat wpływu glukozy, a w zasadzie jej skoków na każdy organ, a nawet komórkę ciała, na proces starzenia się, a także na codzienne funkcjonowanie człowieka, a co za tym idzie również i samopoczucie. Okazało się, że istnieje ścisła korelacja między krzywymi glukozowymi, a tempem starzenia się, właściwym działaniem funkcji kognitywnych oraz zapadalnością na wiele chorób, w tym nowotworowych. W swojej najnowszej książce również po krótce się do tego odniosła, ale przedstawiła też czterotygodniowy plan pozwalający bez większych trudności wdrożyć jej metodę w życie. Ponadto książka zawiera ponad sto bardzo ciekawych przepisów. Dodatkowo jest cudownie wydana i okraszona szeregiem pięknych zdjęć. Tematem gospodarki glukozowej interesuję się od dawna i to o czym pisze Jessie naprawdę do mnie przemawia. Język jakim posługuje się autorka jest prosty do zrozumienia, a wiedza przekazana przez nią bezcenna. Polecam.

Jakie macie podejście do kwestii zdrowego trybu życia i co za tym idzie zdrowego odżywiania? Ja mimo dużych starań nie mogę powiedzieć, że jestem w pełni zadowolona z tego jak się odżywiam. Zdarza mi się dużo częściej niż bym chciała ulegać zachciankom. Dla osób takich jak ja Jessie Inchau...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie powieści osadzone w realiach PRL-u? Jeśli tak to z pewnością zainteresuje Was powieść Anny Kańtoch zatytułowana Łaska. Wydarzenia obserwujemy z dwóch perspektyw czasowych. W roku 1955 w lesie odnaleziono sześcioletnią Marysię. Jest sroga zima, dziewczynka zaginęła tydzień wcześniej. Mało kto ma nadzieję na szczęśliwy finał jej poszukiwań. Marysia jednak przetrwała, ale nie pamięta co się z nią działo. Najbardziej przerażające jest to, że sześciolatka cała pokryta jest krwią, a ze słów jej ciotki wynika, że we włosach miała fragmenty tkanki mózgowej. W roku 1985 Maria jako dorosła kobieta pracuje w lokalnej podstawówce. Sprawa wydarzeń z przeszłości powraca do niej za sprawą rysunku jednego z jej uczniów Wojtka. Chłopak namalował postać przypominającą Marii jej towarzysza z lasu, który pomógł jej przetrwać trzydzieści lat wcześniej. Tego samego dnia odnalezione zostają zwł*oki Wojtka powieszone na gałęzi w parku miejskim. W następnych dniach pojawiają się doniesienia o kolejnych ofiarach. Wszystkie były dziećmi mniej więcej w tym samym wieku. Ciężko dostrzec jakąkolwiek nić powiązań między nimi. Czy Marii, która postanawia przeprowadzić własne śledztwo uda się ustalić co się wydarzyło? Kobieta czuje, że wydarzenia mają związek z tym co przydarzyło jej się trzydzieści lat wcześniej. Czy tak faktycznie było? Odpowiedzi czekają na kartach Łaski. Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Niesamowicie lubię klimat PRL, a tu był on świetnie oddany. Powieść pełna jest tajemnic z przeszłości oraz trudnych do powiązania ze sobą faktów. Mimo tego, że domyśliłam się kto jest sprawcą do końca nieznane były mi motywy jakimi się kierował. Zaginięcia Marii jest najbardziej intrygujące i pozostawia wiele domysłów. Nie polubiłam się z żadną z postaci książki bo były według mnie dość irytujące. Łaska to bardzo dobry, utrzymany w fajnym klimacie kryminał. Tempo akcji nie jest może imponujące, ale autorka umiejętnie buduje dzięki temu napięcie. Polecam.

Lubicie powieści osadzone w realiach PRL-u? Jeśli tak to z pewnością zainteresuje Was powieść Anny Kańtoch zatytułowana Łaska. Wydarzenia obserwujemy z dwóch perspektyw czasowych. W roku 1955 w lesie odnaleziono sześcioletnią Marysię. Jest sroga zima, dziewczynka zaginęła tydzień wcześniej...

Rozwiń

Zwiń

Jakie macie wspomnienia związane z pierwszym spotkaniem rodziny lub znajomych Waszych partnerów/partnerek? Dla większości jest to pewnie dość stresujące przeżycie. Rzadko jednak sprawy przybierają tak kiepski obrót jak było to w przypadku Ady. Kobieta to główna bohaterka debiutanckiej powieści Agaty Zamarskiej zatytułowanej Pustać. Jest młoda, zakochana i z wiarą patrzy w przyszłość. Jej poczucie bezpieczeństwa zostaje zachwiane po wizycie w rodzinnym miasteczku jej partnera Kamila. Ada poznała tam zarówno znajomych, jak i siostrę mężczyzny, z którym wiąże swoją przyszłość. Kobieta nie czuje się w ich towarzystwie dobrze. Boli ją to, że Kamil zdaje się nie zauważać problemu i nie przejmuje się jej uczuciami. Ich związek zmienił się. Najgorsze nastąpiło jednak dopiero podczas sylwestrowej nocy, którą para spędziła w towarzystwie znajomych i siostry Kamila w chacie na odludziu zwanej Pustacią. Nie wszyscy wyszli z tego żywi. Ada na skutek traumy traci pamięć i wiele lat zajmuje jej przypomnienie sobie co tak naprawdę wydarzyło się w Pustaci. Książka jest ciekawym debiutem. Zaczyna się bardzo obiecująco, ale im dalej w las tym historia coraz mniej się klei. Zakończenie było satysfakcjonujące. Brakowało mi możliwości wgryzienia się w psychikę bohaterów. Najbardziej dokładnie odmalowany został rys psychologiczny Ady, ale pozostali bohaterowie również mieli swoje demony i miło byłoby dowiedzieć się o nich nieco więcej. Zachowanie i dialogi również nie pasowały mi do grupy wiekowej Ady, Kamila i ich znajomych. Pustać jest niezłą lekturą i z pewnością dam szansę kolejnej książce autorki.

Jakie macie wspomnienia związane z pierwszym spotkaniem rodziny lub znajomych Waszych partnerów/partnerek? Dla większości jest to pewnie dość stresujące przeżycie. Rzadko jednak sprawy przybierają tak kiepski obrót jak było to w przypadku Ady. Kobieta to główna bohaterka debiutanckiej powi...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie książki z motywem gangsterskich porachunków? Jeśli tak to z pewnością zainteresuje Was nowa powieść Hanny Greń zatytułowana Ci, którzy zostali. Historia zbudowana została wokół tajemniczego zaginięcia trzynastoletniej Felicji. Dziewczynka ostatni raz widziana była w towarzystwie motocyklisty kojarzonego z lokalnym gangiem Gepardów, dla którego przykrywkę stanowiło prowadzenie warsztatu samochodowego. Ślad związany z motocyklistą nie wniósł wiele do śledztwa, gdyż chłopak uległ wypadkowi w dziwnych okolicznościach. Jego stan był ciężki, lekarze nie dawali mu większych szans na przeżycie, a żadnych na odzyskanie sprawności. Nadkomisarz Oskar Superson wiedziony instynktem podejmuje jednak trop związany z gangusami. Przenika do ich struktur. Początkowo poddawany jest częstym próbom, ale w końcu staje się zaufanym człowiekiem szefa. Odkrywa, że sam gang nie jest jednolity. Przeciwnie, pełno w nim wewnętrznych konfliktów i cichej walki o wpływy. Członkowie gangu mogli też korzystać z usług cystern, czyli dziewczyn do towarzystwa, które były dla Gepardów na wyłączność. Czy Superson zdoła odnaleźć nastolatkę? Czy przeniknięcie do struktur gangu było krokiem w dobrym kierunku? Odpowiedzi czekają na kartach powieści. Dzieje się w niej dużo, tempo akcji jest imponujące. Autorka poruszyła wiele istotnych kwestii społecznych takich jak wynaturzone potrzeby seksualne, przemoc seksualna, pedofi*lia, głęboko zakorzenione problemy rodzinne. Zabrakło mi jednak emocji. Historia przedstawiona została dość sucho. Bardzo zaskoczyło mnie to, że Oskar postanowił działać pod przykrywką jedynie wiedziony przeczuciem, że zaginięcie Felicji wiąże się z Gepardami. Autorka podkreślała wprawdzie, że procedury związane z tego typu operacjami są jedynie jej wyobrażeniem. Mimo wszystko tłumaczenie podjęcia się tej akcji przez Supersona jedynie na podstawie jego instynktu wydaje mi się zbyt mało przekonujące. Niemniej jednak książkę czyta się dobrze. Może nie będzie to moja ulubiona książka Hanny Greń, ale sama autorka pozostaje w gronie moich topowych autorów.

Lubicie książki z motywem gangsterskich porachunków? Jeśli tak to z pewnością zainteresuje Was nowa powieść Hanny Greń zatytułowana Ci, którzy zostali. Historia zbudowana została wokół tajemniczego zaginięcia trzynastoletniej Felicji. Dziewczynka ostatni raz widziana była w towarzystwie mo...

Rozwiń

Zwiń

Macie odwagę, aby dążyć do realizacji swoich marzeń? Nawet tych, które z logicznego punktu widzenia nie mają szansy się spełnić? Oliwier Falk nie miał takich dylematów. Dla niego pewnym było, że dzieło jego życia doczeka spełnienia. Projekt nad, którym wraz ze swoim zespołem pracował od lat miał doczekać się realizacji. W końcu na finiszu prac nad Erą wokół Falka, jego bliskich i współpracowników zaczęło dziać się wiele rzeczy trudnych do wytłumaczenia. W niewyjaśnionych okolicznościach tuż przed targami w Hannowerze, które miały być zwieńczeniem projektu Oliwiera zginął jego najlepszy przyjaciel, a zarazem główny architekt systemu. Zanim szef Ansy i jego współpracownicy zdołali otrząsnąć się z szoku po tej stracie zaginęła żona Oliwiera oraz jedna z jego pracownic. Jakby tego było mało szaleniec, który stał za tym wszystkim urządził spektakl dla mas transmitując wideo z uwięzionymi kobietami. Ba! Pozwolił widzom głosować i decydować, która z nich straci życie! Całej sprawie bacznie przyglądał się komisarz Samuel Blom, który nabrał przekonany, że wokół Ansy dzieje się coś dziwnego. Czy uda mu się wpaść na trop prowadzący do osoby, która za tym wszystkim stoi? Czy Falk nie żałuje, że stworzył sztuczną inteligencję, która zapanowała nad jego życiem? Wszystkie odpowiedzi czekają na kartach powieści. Książkę skończyłam czytać kilka dni temu. Do dzisiaj nie ochłonęłam po lekturze, od której swoją drogą nie mogłam się oderwać. Era całkowicie mną zawładnęła. Kamil Piechura zdołał wielokrotnie wyprowadzić mnie w pole. Wpadłam we wszystkie zastawione przez niego sidła. Powieść i jej bohaterowie nadal żyją w mojej głowie i odtwarzam sobie wiele scenariuszy. Niewątpliwie historia dobrze skonstruowana i przemyślana. Żeby nie było tak do końca cukierkowo muszę zauważyć, że momentami Era była nieco przegadana, a niektóre wątki nadmiernie rozwleczone. Całokształt jednak na duży plus. Mam nadzieję, że autor nie każe czekać zbyt długo na swoją kolejną książkę.

Macie odwagę, aby dążyć do realizacji swoich marzeń? Nawet tych, które z logicznego punktu widzenia nie mają szansy się spełnić? Oliwier Falk nie miał takich dylematów. Dla niego pewnym było, że dzieło jego życia doczeka spełnienia. Projekt nad, którym wraz ze swoim zespołem pracował od la...

Rozwiń

Zwiń